De Blauwbrug

De Blauwbrug: toneel van rellen en likes

Het is de brug die je van het Waterlooplein naar de stad brengt. Of van het Rembrandtplein naar de Stopera. De Blauwbrug werd ooit gebouwd om bezoekers van de hoofdstad eens flink mee te imponeren. Tegenwoordig is het vooral een handige verbinding over de Amstel én de plek waar toeristen zich op de gevoelige plaat laten vastleggen voor de meeste likes op Instagram. Maar blauw, dat is de Blauwbrug niet. Hoe zit dat?

Het heeft wellicht te maken met een gebrek aan inspiratie.

Van hout naar steen
Veel Amsterdamse bruggen waren vroeger van hout, en werden later vervangen door een stenen variant. Zo ook de Blauwbrug, die op een gegeven moment ook trams over de Amstel moest kunnen laten passeren. De oorspronkelijk houten (ophaal)brug was blauwgeverfd naar het karakteristieke blauw van de Nederlandse vlag. Toen stenen het hout vervingen, bleef de naam gewoon plakken.

Parijse grandeur
Bij het herbouwen van de brug werd niet alleen het materiaal vervangen, er werden ook verschillende doorgangen gecreëerd, geïnspireerd op de bruggen over de Seine in Parijs. Met deze Parijse grandeur en al haar versieringen werd de brug voorzien van een luxe uitstraling, waar de stad mee kon pronken tijdens de Koloniale Tentoonstelling in 1883. Na de opening was er dan ook heel wat kritiek: de ‘gewone man’ vond de brug veel te pompeus voor een stad als Amsterdam.

Bij de ingang van de parkeergarage Waterlooplein is een gevelsteen te vinden waarop de oude variant van de Blauwbrug nog te zien is met het opschrift: De Blauwbrugh over den Amstel’.

Ijsschotsen
Als je met een rondvaart onder de Blauwbrug doorvaart, zie je dat de brug op enorm stevige brugpijlers is gebouwd. Die pijlers (of ‘poten’) zijn nog een erfenis van de inspiratie op de Pont Neuf in Parijs. Daar waren extra degelijke brugpijlers nodig om ijsschotsen in de snelstromende Seine af te houden. Aangezien de Amstel maar heel traag stroomt zijn deze specifieke pijlers eigenlijk maar nutteloos.

Weetjes over de Blauwbrug
De Blauwbrug vormde op 30 april 1980 het decor voor rellen tussen krakers en de ME (‘Geen woning, geen kroning’), niet geheel toevallig de dag waarop prinses Beatrix werd ingehuldigd als Koningin. Op deze gebeurtenis baseerde A.F.Th. van der Heijden zijn boek ‘De slag om de Blauwbrug’. Ook staat de Blauwbrug als eerste genoemd in het rijtje meest instagrammable plaatsen van Amsterdam.